Rozdział 2

*Violetta:

    Obudziłam się i postanowiłam od razu porozmawiać z domownikami. Założyłam szlafrok oraz kapcie i zbiegłam na dół.

-Dzień dobry - powiedziałam.

-Dzień dobry - odpowiedzieli chórem Angie, Ramalo i Olga.

-Angie, Lisandro, Olgito - zaczęłam.

-Stało się coś? - zapytał Ramalo.

-Nie. Dlaczego? - zapytałam.

- Bo powiedziałaś Lsandro a nie Ramalo - odparł- a jak mówisz mi po imieniu to zawsze idą za tym złe wieści - dokończył.

-Oj cicho sieć - powiedziała Olga i zdzieliła Ramalo ścierką w głowę.

-To co chciałaś nam powiedzieć Violu?- zapytała Angie.

-Chciałam zapytać czy mogła bym się uczyć w Studio 21? Wiem że to kosztowne przedsięwzięcie i zrozumiem jeśli się  nie zgodzicie ale musiałam zapytać. Byłam tam wczoraj na chwilkę aby zorientować się  jak wrócić  i bardzo mi się spodobało - powiedziałam i popatrzyłam na ich zaskoczone miny.

*Angie:

   Viola chce iść do szkoły muzycznej w której uczę. Muszę jej o tym powiedzieć bo inaczej będzie zła na minie a tego nie chcę.

- Violu to fantastycznie - powiedziałam - chyba jutro zaczynają się zapisy do egzaminów wstępnych.

- A ty skąd o tym wiesz Angie? - zdziwiła się Viola.

- Wiem bo pracuję w tym studiu jako nauczycielka śpiewu - odpowiedziałam zgodnie z prawdą.

-Serio? To świetnie - powiedziała Viola i się lekko uśmiechnęła. Olgita klasnęła w dłonie i powiedziała:

-Mówiłam ci Lisandro że powrót tutaj dobrze jej zrobi a ty mi nie wierzyłeś. 

-Maiłaś rację Olgo - odparł Ramalo - a wracając. Violu nie wiem czy cię nie urażę ale nie mamy pieniędzy na opłacenie ci nauki w tym studiu. Przepraszam - powiedział smutno.

- Nie przepraszaj. Wiem jaka jest sytuacja i spodziewałam się takiej odpowiedzi - powiedziała Viola smutno i chciała iść na górę.

- Violu poczekaj. Mogę porozmawiać z Antonio i spróbować ci załatwić stypendium - Antonio był do tego skłonny.

- Na prawdę? Mogła byś? - spytała Viola.

-Oczywiście - powiedziałam i wstałam z miejsca  a Viola podbiegła do mnie i się do mnie przytuliła a ja  ją objęłam.

- Dziękuję - powiedziała uradowana.

- Ale niczego nie obiecuję - powiedziałam aby nie robiła sobie zbyt dużych nadziei na to stypendium.

- I tak dziękuję - powiedziała Viola i pobiegła na górę a ja poszłam do studia. 

Studio 21

 * Francesca:

  Jestem w studiu trochę wcześniej. Leon siedzi w sali od występów i coś komponuje przy fortepianie. Muszę się dowiedzieć czemu wczoraj był taki zamyślony i nieobecny. Weszłam do sali i podeszłam do Leona.

-Ładne. Nowa piosenka? - zapytałam biorąc do ręki tekst.

- Tak. Wczoraj napisałem - odpowiedział Leon nie odrywając się od komponowania.

- Jaki ma tytuł? -  zapytałam bo nie było to napisane.

- Voy por ti - powiedział Leon i się uśmiechną.

-Idę po ciebie? Dla kogo to napisałeś? - zapytałam.

-Dla nikogo - odparł Leon, wyrwał mi kartkę z rąk, zabrał nuty i wyszedł z sali.

* Leon:

  Wiem moje zachowanie było niegrzeczne ale jak miałem jej wytłumaczyć że tą piosenkę napisałem dla dziewczyny poznanej wczoraj. Piosenka powstała dla Violetty. Zakochałem się w niej. I co z tego skoro i tak jej już nigdy więcej nie zobaczę i nigdy z nią nie będę bo taka dziewczyna jak ona nie zwróci  uwagi na kogoś takiego jak ja. Morze i wczoraj była miła ale to nie  znaczy że mnie choćby lubi a co dopiero że odwzajemnia moje uczucia. Nikomu  nie będę tłumaczyć się ze swoich uczuć.

* Antonio:

   Siedziałem w pokoju nauczycielskim. Weszła do niego Angie i powiedziała:

- Antonio dobrze że cię widzę chciałam z tobą porozmawiać.

- O czym chcesz rozmawiać Angie? Jakieś problemy z uczniami?- zapytałem.

-Nie. To znaczy tak, znaczy nie do końca -Angie gubiła się w słowach.

-Mów o co chodzi tak będzie najprościej. - powiedziałem rozbawiony.

- Dobrze. Chodzi o moją siostrzenice. Chciała by się tu uczyć ale nie mamy pieniędzy aby opłacić jej szkołę. Chodzi mi o córkę Marii Violettę Castillo. - powiedziała jednym  them.

-Aha i rozumiem że chcesz  załatwić jej stypendium zgadza się? - zapytałem.

- Tak - odparła Angie.

- Angie zrobimy tak niech Violetta się zgłosi na egzaminy wstępne jeśli się dostanie to dam jej stypendium. Dobrze? To moja jedyna propozycja - powiedziałem.

- Dobrze. Dziękuję Antonio! -  wykrzyknęła i mnie przytuliła.

- Dobrze zmykaj już na zajęcia - powiedziałem a ona wyszła wołając jeszcze:

- Dziękuję Antonio!. 

Marija była dobrą nauczycielką, Angie też jest świetna w tym co robi. Czemu nie miałbym dać szansy Violetcie.

                                                                                                                                                                   

 Prezentuję rozdział drugi mam nadzieję że się podoba...

A tu kilka fotek ;)